Frans Derikx: Herm Megens

In onze groep waren Wiel Peters, Theo Theelen en Jan Hofmans diegenen die graag auto reden en er later ook hun beroep van hebben gemaakt. Wiel reed met 17 jaar al net zo gemakkelijk in een vrachtauto als wij op de fiets. Dat kwam Herm Megens af en toe goed uit. Als er door omstandigheden een chauffeur was uitgevallen dan ging dat ongeveer in deze trant.: “ Wiel, ik heb morgen een lading frites voor Rotterdam maar geen chauffeur, wil  jij dat niet doen...?” Wiel: “Ja, dat wil ik wel maar heb nog geen rijbewijs voor vrachtauto’s...… “ Herm: “Geeft niet. Hier heb je vijfentwintig gulden voor als ze je onderweg aanhouden en als dat niet genoeg is maken ze maar een proces......”

Een en ander speelde zich af in 1958

Megens had toentertijd zijn frites-voorbakkerij nog op de Tegelseweg waar nu de panden 101 en 101a zijn gesitueerd. Wij hebben bij hem menig centje bijverdiend. Hij verlangde veel, maar daar stond tegenover dat hij heel goed betaalde. Hij schroomde er bijvoorbeeld niet voor om, als de productie te ver achterop dreigde te raken, ons op zaterdagavond uit het café te halen met het verzoek hem uit de brand te helpen... : “Gaan jullie je thuis maar omkleden dan ga ik naar de chinees en zorg voor frisdrank.” Dat hield dan in, de hele nacht doorwerken tot zes /zeven uur ‘s morgens en dan naar de kerk.....(geintje. )   

Vroeg in de zomer , na weer eens een nacht te hebben gewerkt, kwam Herm ‘s morgens om ons uit te betalen (we lieten het meestal een tijdje staan) ….” Zo jongens, jullie hebben behoorlijk verdiend. En nu op vakantie zeker...… ” ‘Dat  zouden we wel willen”,  zegt Wiel, ”maar we hebben geen auto, anders hadden we wel iets bedacht.”

Waarop Herm antwoordde: “.Ik zal eens kijken wat ik voor jullie kan doen.”

Hij heeft toen een tweedehands Volkswagenbusje voor ons gekocht waar we mee op vakantie mochten gaan. Kregen we ook nog een rits benzinebonnen mee. Na onze vakantie heeft hij het busje weer verkocht. Dat was Herm Megens.

Een leuk voorval in die vakantie wil ik nog even aanhalen. Onze eerste overnachting vond plaats in een leuk stadje in Zuid-Frankrijk. Vroeg in de avond parkeerden we het busje op een rustiek marktplein omzoomd met mooie oude platanen. We sloten het busje af en gingen op zoek naar een café. Laat in de avond keerden we terug en maakten onze slaapplaatsen klaar. Dit hield in, schuifdeur open en open laten want het was een zwoele zomeravond. Twee man op de vloer. De benen kon je niet strekken vanwege het motorcompartiment en de bagage. De andere twee voorin. De deuren aan beide kanten wijd open en de raampjes omlaag  daar kon je dan de voeten opleggen… Slaap lekker. ‘s Morgens werden we wakker, bleek dat we helemaal ingebouwd waren: Was het markt en druk…… Hebben tot in de middag moeten wachten om weer weg te komen. Wat zullen die lui gegniffeld hebben toen ze ons zo zagen liggen.

Het Busje

staand op de foto: Jan Hofmans.

Op de bank vooraan: Wiel Peters / achter: Frans Derikx

Frans Derikx

v/h v. Speijckstraat 3

v.l.n.r.:    huub janssen  †      jan hofmans †   frans derikx        theo theelen  pierre repping †

wiel peters